बस छुटिसकेको बसपार्कमा
मलाई लिएर जाने बस
फेरि फर्केर आए जस्तो
नसोचेको आयौ तिमी

एक बस
खचाखच सम्झना बिउँताइदियौ

मनमनै बोलिरहेँ म

मौन डुलिरहेँ
बसपार्क छेउका टुङ्गो नभएका गल्लीहरु जस्तै
अतीतका केही नागबेली बाटाहरुमा

निथ्रुक्कै भिजेँ
तिम्रो हेराइको वर्षात्‌मा,
चप्पलले माथि-माथि सम्म
हिलो छ्यापिरह्यो
सम्झनाको

गन्तब्यहीन अँध्यारा गल्लीहरुमा
बेफिक्री फर्किएर
हराएँ एकछिन
रमाएँ एकछिन

जसरि आयौ
त्यसरी गयौ तिमी
बिस्तारै गयौ
तर एक्कासी गयौ

म अझै मनमनै बोलिरहेको थिएँ
आज कतै जाने रुट नभएको
रित्तो बस भएर ।।